11.12.10

Er...trima kasih?

Kebelakangan ni aku asik ada follower baru yang memang tak ada link ke blog. Haha. Kalau ikutkan, selalu kalau ada follower baru, aku buat dek je. Tapi tiba-tiba terasa nak stalk orang pula. Nampaknya gagal la misi aku untuk stalk orang. Anyway, terima kasih pada yang follow aku :) Ya, ini blog peribadi. Khas untuk melepaskan tension. Walaupun setelah berapa kali kawan-kawan rapat aku menasihati untuk tidak berblog kerana bahayanya menedahkan diri pada internet, aku buat juga. Ya, kepalaku keras, hati batu, degil.

Tambah lagi aku makin dikenali melalui Youtube channel aku. Mungkin mereka nak jadi spy kot (dengan  nada membisik). Minta-minta dijauhkan. Oh, Just Khai, tolong jangan buat ulasan tentang aku dan korek-korek pasal aku ya. Aku bukan selebriti. Manusia biasa je. :) Yang tahu pasal blog ni, diam-diam aje ya. Nak kecoh pon, ngan member je. Tak perlu sampai heboh kat surat khabar.

"Ya Allah....ko nak tau? Ayie tu rupanya orang tua kerepot! Aku ingatkan dia remaja belasan tahun doh!"

Ok, kutuklah aku. Aku alu-alukan, tapi jangan nak tinggalkan komen-komen negetif kat video-video aku. Bukan apa. Aku kesian ngan korang. Nanti apa pula orang akan cakap pasal korang sebab komen yang korang tinggalkan tu. Elok kenalilah aku dengan lebih mendalam lagi. Kalau rasa aku ni bitch sangat-sangat, barulah kutuk aku kaw2 ye.

Oh, tapi memang kawan-kawan adik lelaki aku cakap aku ni bitchy. Tapi aku tak kisah pun, sebab it's a bitchy in a good way. :D

Anyway, aku tetap nak berterima kasih pada semua yang menyokong, tak lupa pada yang tak sokong. Tanpa korang yang tak sokong tu, tak ada le gelak tawa, dan senyuman sinis dalam hidup aku yang agak boring ni. Seriously. Komen-komen korang buat aku tercuit hati. Kelakar sebab tak masuk akal. Tapi eloklah kalau korang kurangkan sebab aku tak nak orang mengata kat korang ok. 

Korang benci aku sedalam-dalam mana pun, aku tetap sayang korang. :)

pssst...lepas ni sunyi la dunia vlogging tanpa aku kan? haha... perasan tul.