25.10.10

Brooch Butterfly Biru


Bilik aku sedang melalui fasa mengemas. Sangat berselerak sekarang ni. Kalau nampak benda pelik, jangan tegur ya. Oh, lupa nak gitau, meja yang ada almari tu dah tak ada. Kitorang dah campakkan kt luar rumah. Katil bunkbed pun dah tak ada. Bye-bye katil mewah :') Aku memang tak suka pun kat kau. Nasib baik ada orang yang nak beli katil tu. Lapang sikit bilik aku (oh silap, bilik aku dan adik aku) (",-)

Sambil berkemas tu, biasalah...pasti akan terjumpa barang-barang kenangan. Tapi entah kenapa...kali ini, bila pandang barang-barang simpanan aku, aku tak rasa macam "Oh! Ini masa..." Pastu mula nak kenang nostalgia lama. Entahlah. Rasa macam tak berperasaan sungguh. Maksudnya, aku dah matang ke ni? Haizz... Entah bila la aku nak matang ni. Mungkin aku tak berperasaan sebab sekarang aku rasa, buat apa cipta kenangan untuk diingati kalau akhirnya akan punah begitu sahaja? Tak ada gunanya ingat akan sesuatu yang pernah mengguriskan hati kita kan?


Ni sampul surat yang pertama dan terakhir daripada ex-bf aku yang ke - 4 kot. Tak ingatlah...ramai sangat. Dia bagi masa hari jadi aku. Masa tu dia belajar lagi kat Poli. Boleh pula dia bagi hadiah. Aku sebenarnya tak suka kalau orang bagi hadiah masa tengah belajar, sebab duit tu untuk dia kan. Tapi dia nak bagi gak hadiah. Teringat dulu masa 1st date ngan dia pun, dia nak belanja aku makan nasi lemak. Aku cakap, Eh, janganlah! Tapi dia nak jugak... Sebab aku dah bayangkan 1st date ngan dia, masing-masing bayar sendiri la. Aku bukannya berkira sangat.


Tengok ni. Haha...siap tulis lagi "p/s orang lain x boleh bukak, Aie jer bole..." Tapi nampak tu kat atas tu dah terkoyak. Haaa....tu mak aku yang koyakkan. Mak aku ngan muka selamba masa tu cakap, "Sori, mama dah buka...buka-buka ada lagi bungkusan dalam tu. Hm, x jadi bukalah..."

Tengok, simpan lagi aku wrapping bungkusan tu...

Dalam dia ada apa? Ada brooch butterfly warna biru. Cantik sangat!! Tapi dah hilang :'( Pergi mana ntah. Aku ingat lagi, aku tanya kat dia macam mana dia boleh belikan brooch tu. Aku terharu jugak, sebab dia bukannya jenis lelaki yang romantik pun. Pastu dia cerita. Masa tu dia shopping kat supermarket ngan mak dia. Pastu dia ternampak brooch tu, dia terus amik dan pergi kat kauter untuk bayar. Pastu mak dia tanya kat dia, "Eh...nak bagi kat siapa tu? Makwe ke?" Dia jawab, nak bagi kat Nenek. LOL. Sengal.


Dah...buang la dalam tong sampah. Buat apa nak kenangkan lagi. Buat menyemak bilik aku je. Macam tak percaya pun ada. Dah 4 tahun pun aku simpan lagi benda-benda macam ni? Belambak lagi. Ada satu kotak penuh ngan surat-surat. Yang tu aku tak buang lagi...Nak tapis dulu... (nampaknya masih berperasaan aku ni).

Kita boleh buang semua yang mengingatkan kita tentang mereka, tetapi kenangan yang tercipta mustahil nak buang malah akan sentiasa terpahat dalam hati.